viernes, 4 de mayo de 2012

Aislamiento





Quiero ver la belleza del mundo. Quiero ser especial a todo coste, ése es mi mayor crimen. Perderme y perderte. Encontrarme perdida. Matarte si no puedo tenerte. Morirme antes que despertarme con cuarenta tacos, una vida y reflejo comunes.
Hace tanto tiempo que no conecto realmente con nada que parezco olvidarlo, me alejo cada día un poco, cada instante trae más aislamiento.
Quizá quiera ver cosas en el mundo que no existen. Quizá quiera creer en alguien con tanta fuerza que la decepción no sea más que el fin inevitable a cada paso.
Me pregunto si mi realidad tiene algún sentido aparte de la huida.

No me habléis de dolor hasta que no entienda el masoquismo como simple entrenamiento del alma.

2 comentarios:

Alba dijo...

tots els humans sofrim... el sofriment és innat Lilith! però sempre ho podem canviar, podem creure i experimentar, podem conèixer i acceptar, podem.....

Petonarros!

Lunática (R.) dijo...

"Quiero ver la belleza del mundo. Quiero ser especial a todo coste, ése es mi mayo crimen. Perderme y perderte. Encontrarme perdida. Matarte si no puedo tenerte. Morirme antes que despertarme con cuarenta tacos, una vida y reflejo comunes.
Hace tanto tiempo que no conecto realmente con nada que parezco olvidarlo, me alejo cada día un poco, cada instante trae más aislamiento.
Quizá quiera ver cosas en el mundo que no existen. Quizá quiera creer en alguien con tanta fuerza que la decepción no sea más que el fin inevitable a cada paso.
Me pregunto si mi realidad tiene algún sentido aparte de la huida.

No me habléis de dolor hasta que no entienda el masoquismo como simple entrenamiento del alma."

¿Sabes? Siento exactamente lo mismo. Tanto tiempo sin conectar con nada, y ahora siento conectar con esta entrada. A lo mejor también contigo....
Lilith, eres muy extraña. Y me gusta.
Un abrazo y un beso